Slotblog: Zelfevaluatie

Hier is dan ook mijn slotblog, zij het ietwat verlaat door omstandigheden. Laat ik dan maar het eeuwenoude cliché ‘beter laat dan nooit’ aanhalen, want wat is een slotblog zonder clichés? Zegt u het maar. Deze blog vormt de afsluiting van de cursus Beeldcultuur.  Hierin evalueer ik in hoeverre ik de gestelde leerdoelen heb bereikt, en welke blogs hieraan hebben bijgedragen. Het gaat hierbij om het verkrijgen van kennis en inzicht en het toepassen daarvan, de mate van oordeelsvorming, de mate van communicatie en mijn leervaardigheden.

Kennis en inzicht en het toepassen daarvan

In mijn blogs heb ik mijn kennis en inzicht van de verscheidene onderwerpen uit de cursus aangetoond. Zo behandel ik in blog 3 de semiotiek. Hierbij pas ik nieuwe inzichten toe die niet in de cursus behandeld zijn, maar er die je er evengoed op terug kan voeren. C.S. Peirce en zijn beschrijving van Firstness, Secondness en Thirdness kwam bijvoorbeeld in het college aan bod, en ik heb dit kunnen linken aan stellingen van Saussure uit de linguïstiek. Op die manier werd duidelijk dat er een overeenkomst is wat betreft de relatie tussen het teken en het object op het gebied van beeld en taal. De relatie tussen teken en object kwam vervolgens weer terug in blog 4, waarbij ik een semiotische analyse heb uitgevoerd. Door de iconische, indexicale en symbolische relatie te onderzoeken beschrijf ik hoe een beeld meer kan zijn dan slechts een beeld, dat het invloed kan hebben op de wereld. Hiermee heb ik het interactieve proces van betekenisvorming weergegeven, met de foto van de brandende monnik als teken, de gebeurtenis in Vietnam in 1963 als werkelijkheid en de westerse bevolking als de interpretant die de foto betekenis heeft gegeven. Het gold voor mensen als een overtuiging dat de gang van zaken in Vietnam niet door de beugel kon, en daardoor kwam de foto hiervoor symbool te staan. Inmiddels is de foto ons zo gewoon geworden dat we het beeld onmiddellijk associëren met een betekenis van verzet, wat natuurlijk de reden is dat Rage Against the Machine (oftewel woede/verzet tegen de machine/de gevestigde orde) de afbeelding als albumhoes gebruikt.

In blogs 5 en 6 bespreek ik enkele filmtechnieken, zoals beeld, montage en geluid. Ik beschrijf hoe deze elementen tot een betekeniseffect kunnen leiden bij de kijker. In blog 6 pas ik dit toe op een scène uit Inception, waar er met name door middel van montage de illusie wordt gecreëerd dat twee verschillende plaatsen met elkaar verbonden zijn. Dit gebeurd bijvoorbeeld door het toepassen van slow-motion, of het inzoomen op het gezicht van een karakter dat in beide instanties voorkomt.

De narratologie met de begrippen fabel, sujet en style komt terug in blog 7 en 8. In blog 7 behandel ik de drie verschillende vertelwijzen. In blog 8 analyseer ik hoe in de parametrische vertelwijze (de minst voorkomende van de drie) de elementen fabel, sujet en style zich tot elkaar verhouden. Ik laat daarbij zien hoe het met behulp van style en sujet mogelijk is bij de kijker al een betekenisvorming over de fabel te laten ontstaan voordat de film daadwerkelijk begonnen is.

In de blogs 9 en 10 behandel ik wanneer de betekenis die iemand aan iets geeft correct is, oftewel: wanneer een interpretatie legitiem is. Om dit te illustreren voer ik zelf een interpretatie uit van de complexe film The Fountain. Daarna bekijk ik bij welke opvattingen over legitimiteit mijn interpretatie als legitiem kan worden beschouwd, teneinde het verschil tussen deze opvattingen te laten zien. Dit verschil is gebaseerd op de vraag of mijn interpretatie een reflectie is van de werkelijke betekenis of slechts een reproductie. De eerste opvatting zegt dat de legitieme interpretatie een reflectie is van de bedoeling van de auteur, de tweede opvatting zegt dat het werk doorslaggevend is, en de derde opvatting zegt dat het werk de elementen levert voor jouw eigen reproductie van de betekenis. Omdat de filmmaker Darren Aronofsky in het geval van The Fountain zijn bedoelingen niet openbaar gemaakt heeft, is mijn interpretatie geen reflectie daarvan maar een reproductie. Het bestaat immers uit mijn eigen inzichten.

In de blogs 11, 12 en 13 komen hedendaagse aspecten van Beeldcultuur aan bod. Zo behandel ik hoe onze samenleving steeds meer 3.0 wordt, oftewel dynamischer en met meer interactie, door te kijken naar nieuwe mogelijkheden in distributie en storytelling. Hierbij haal ik het voorbeeld van 18 Days of Egypt aan, een documentaire die als het ware door de mensen zelf wordt gecreëerd. Ik geef hierbij een link naar een presentatie gelijkend aan een TED talk, waarin het interessante project verder wordt uitgelegd. De 3.0 manier van storytelling wordt verder uitgewerkt in blog 13, waarbij ik aan de hand van voorbeelden de verschillende non-lineaire vertelwijzen in de media.

Oordeelsvorming

Omdat de cursus Beeldcultuur vrij veel verschilt van de opleiding Communicatie die ik ‘normaalgesproken’ doe, ben ik in contact gekomen met erg veel inzichten die voor mij nieuw waren. Ik ben ervan overtuigd dit de rest van mijn leven mee te dragen. Zo kan ik bijvoorbeeld geen film meer zien zonder het Kuleshov effect te herkennen. En bij iedere interpretatie die ik maak spelen de opvattingen over legitimiteit in mijn achterhoofd mee. De cursus heeft dus ongetwijfeld mijn oordeelsvorming beïnvloed.

Wat betreft het geven van feedback tijdens de cursus ondervond ik toch wat problemen. Ten eerste omdat ik vrijwel geen van mijn klasgenoten kende. Ik heb blogs van anderen gelezen, maar vaak had ik dan geen idee bij welk van de gezichten die ik maandag tijdens de colleges zag deze hoorden. Op de een of andere manier is het dan toch intimiderend om een evaluerende reactie te plaatsen. Nu ben ik sowieso een freak op het gebied van getypte reacties; ik lees het tien keer door en pas het vervolgens nog eens tien keer aan totdat er precies staat wat ik wil zeggen in de woorden waarmee ik het wil zeggen. Misschien dat dit voortkomt uit een wens naar optimale zelfrepresentatie. Het zorgt er echter wel voor dat ik me niet helemaal op mijn gemak voel terwijl ik feedback geef. Daarbij kwam dat dit voor mij ook allemaal nieuw was, en ik dus niet zeker wist of mijn feedback wel of niet in de goede richting zat. Wel heb ik met twee klasgenoten, Marlou en Koen, gesproken over wat we wel en niet goed vonden gaan in onze blogs en die van anderen. Op die manier heb ik toch wat feedback kunnen geven en ontvangen, al is de manier waarop wellicht minder digitaal dan in de cursus verlangt wordt.

Communicatie

Voor zover ik weet is mijn taalgebruik duidelijk en makkelijk leesbaar. Ik probeer mijn zinnen zo helder mogelijk te houden, zodat het punt dat ik wil maken goed overkomt. Met presenteren heb ik doorgaans iets meer moeite vanwege de zenuwen, maar ik had het idee dat ik het er tijdens mijn presentatie voor deze cursus best behoorlijk vanaf bracht. Steekpunten waren hierbij verstaanbaar te praten en goed de zaal in te kijken. Ik gaf mijn presentatie na het schrijven van blog 7, en de inhoud ervan vormde later de basis voor blog 8. In de presentatie voerde ik een syntagmatische analyse uit van de titel sequentie van de film The Girl with the Dragon Tattoo, waarbij ik aan de hand van enkele screenshots beschreef hoe de kijker door middel van style en sujet in contact komt met de fabel van de film. Ik had dit fragment gekozen omdat het een goed voorbeeld was van de parametrische vertelwijze, die volgens het college het minst voorkomend was. Voorafgaand aan de presentatie was ik bang dat dit een verkeerde invulling van de opdracht was, maar uit de feedback bleek gelukkig dat ik het toch goed had gedaan, wat natuurlijk als een hele opluchting gold. Een minpunt was dat door de zwakke beamer en het lichte lokaal de donkere screenshots soms niet goed te zien waren, waardoor mijn verhaal iets van zijn kracht verloor. Gelukkig had ik hier in de blog zelf geen last van, waardoor men het achteraf alsnog kon bekijken.

Leerdoelen

Door middel van de blogs en de presentatie ben ik actief bezig geweest met de stof, waardoor ik het beter in me opgenomen heb dan ik anders zou hebben gedaan. Dit komt omdat ik werd gestimuleerd om erover na te denken, kritisch te zijn en zelf met aanvullingen te komen. Bovendien leerde ik door middel van de analyses de verworven kennis toe te passen op een eigen voorbeeld. Met het academische gedeelte was ik al grotendeels bekend vanuit mijn opleiding communicatie, waardoor ik vanaf het begin mijn bronverwijzing volgens een academisch format, de APA style, heb gedaan. Ook de academische houding ten opzichte van de stof komt naar mijn mening in mijn blogs naar voren.

Conclusie

Omdat ik in het begin van de cursus te horen kregen dat toekomstige studenten die dit vak wellicht willen gaan doen naar mijn blog verwezen zouden worden, heb ik geprobeerd een zo accuraat mogelijke weergave te geven van de inhoud van de colleges. Daarbij heb ik ook getracht nieuwe invalshoeken en voorbeelden te geven, om zo actief met de stof bezig te zijn en mijn eigen inbreng te laten gelden. Ook heb ik hierbij altijd een hyperlink in de blog geïntegreerd, zodat mensen het verder uit kunnen zoeken als ze geïnteresseerd of nieuwsgierig zijn. Mijn taalgebruik is mijns inziens accuraat en adequaat. Alleen op het gebied van de communicatie schortte het aan de feedback. Al met al denk ik dat ik erin ben geslaagd me de stof eigen te maken. Op basis van mijn werk zou ik mezelf daarom het cijfer 8 geven.